Studio Trev
Gelukkig is Covid niet voor iedereen een slechte ervaring. Trevor Humphres besloot dat het tijd was om iets te doen met de creativiteit waarvan hij altijd wist dat hij die had, maar ‘nam gewoon nooit de tijd’ om het daadwerkelijk te gebruiken. Geboren en getogen in Colorado, verhuisde hij vorig jaar voor de liefde naar de Nederlandse kust. Vanwege Covid hield zijn baan als snowboard- en mountainbike-coach op te bestaan, dus besloot Trevor dat het tijd was om zijn creativiteit weer te gebruiken. Gelukkig maar, want Trevor maakt de laatste maanden de gaafste prints.
Wat heeft je geïnspireerd om je prints te gaan maken?
Ik ben altijd een creatief persoon geweest – sinds ik jong was, was ik constant dingen aan het creëren. Ik was bezig met het tekenen of bouwen van snowboardparken in mijn achtertuin. Rond mijn twintigste was ik echt gefocust op sport – ik hield van mountainbiken en snowboarden en dat had voorrang op mijn creatieve kant. De enige keer dat ik dingen maakte, was toen ik geblesseerd was – niet kunnen fietsen of boarden. De laatste jaren merkte ik echter dat mijn creatieve kant naar de achtergrond verdween. Ik wist dat het in mij zat en dat ik het opnieuw wilde gebruiken, maar ik kon het juiste moment niet vinden. En dan was er Covid … een vreselijke zaak voor velen, maar voor mij zat er een soort schoonheid achter. Als er niets anders in het leven is dan de donkerste delen, kunnen er echt mooie dingen naar boven komen. Voor mij was dat opnieuw creëren – dus ik denk dat ik echt dankbaar ben.
Waar wordt jouw werk door beïnvloed?
Ik denk dat het die speciale momenten in het leven zijn waar de tijd lijkt stil te staan. Ik noem het altijd jouw State of Flow of moment of bliss. Die momenten in mijn leven zijn de gelukkigste momenten – volledig in het moment zijn – geen verleden, geen toekomst – bezig zijn met dat ene moment. Die momenten doen zich meestal voor als ik aan het sporten ben – surfen, mountainbiken of snowboarden. In mijn illustraties probeer ik dat moment in de tijd te creëren. Het heeft een gevoel van surrealisme, ik mik op een dromerige vibe. Ik wil echt de schoonheid van het leven vastleggen.
Wat hoop je de mensen te geven naast ‘the actual’ prints?
Om ze te inspireren om erop uit te trekken en die momenten te beleven! Om hen te herinneren aan de speciale momenten die ze ooit hebben gehad of de gevoelens die ze ooit willen hebben. Het heeft niet per se met sport te maken – ik hoop dat het mensen gewoon herinnert aan iets waar ze gepassioneerd over zijn. Dat is wat mij zoveel energie geeft – mensen inspireren om uit te gaan en te leven! Ik moest die les al op jonge leeftijd leren, wetende hoe kort het leven kan zijn. Mijn moeder had kanker toen ik opgroeide en we wisten nooit hoelang ze zou leven. Ze was een krijger en een vechter en leefde uiteindelijk veel langer dan we hadden gedacht. Helaas is ze overleden toen ik vijftien was, maar de lessen die ze me heeft geleerd, blijven bestaan. Ik heb moeten zien hoe kostbaar en bijzonder dit leven is, er is niemand in de wereld die het leven zo waardeerde als zij. Het was hard maar tegelijkertijd mooi, dat is wat ik mensen wil laten zien.
Waar ben je tot nu toe het meest trots op?
Wat de prestaties betreft – ik kon in een aantal tijdschriften verschijnen die ik erg bewonder.
Als ik van mensen hoor dat ik ze heb geïnspireerd – dat zijn de momenten waarop ik trots ben, dat ik een klein verschil kan maken in iemands leven met het werk dat ik doe, dat is iets speciaals.