Helemaal opgebrand zijn – journalist, ondernemer en business coach Cathelijn Paling geloofde er niet in. Een burn-out was immers voor de meer ‘kwetsbare’ mensen onder ons. Maar niets bleek minder waar, besefte ze, toen zijzelf 1,5 jaar lang in een heftige burn-out belandde. Ze moest veel inleveren maar nu ze terugkijkt, heeft het haar meer gegeven dan ze ooit had kunnen bedenken. Cathelijn schreef er een (bijzonder grappig) boek over – Gewoon knetterhard jezelf zijn. Met haar nieuwe inzichten hoopt ze anderen te laten zien hóe belangrijk het is om dichtbij jezelf te blijven. Cathelijn neemt ons mee in haar verhaal en legt uit waarom het zo belangrijk is om, tja, knetterhard jezelf te zijn.
Wat maakte dat jij een boek wilde schrijven over jouw ervaring?
Als klein meisje droomde ik er altijd van om een boek te schrijven. Ik was al bezig met een grappig boek over 30 worden, maar helaas belandde ik toen in een hele heftige burn-out. Toch voelde ik heel sterk dat ook dit verhaal verteld moest worden. Niet alleen om te delen wat een burn-out precies inhoudt, er berust immers nog steeds een enorme taboe op, maar vooral om te laten zien hoe belangrijk het is om jezelf te kennen, om helemaal jezelf te kunnen zijn. Ik denk dat we dat namelijk niet zo vaak zijn, en dat is ook iets waar ik achter kwam tijdens mijn burn-out. Ik geloof heilig dat als we te lang leven volgens andermans verwachtingen en voorwaarden dat we onszelf langzaam kwijtraken. Ik dacht dat ik een heel leuk en succesvol leven had – ik had mijn baan opgezegd, werd digital nomad en behaalde mijlpalen waar ik van droomde. Ik kon er echter helemaal niet van genieten zoals ik wilde, en laten we wel wezen, dan mis je toch het hele punt. Waar deed ik het eigenlijk voor?
Achteraf gezien had ik al jarenlang klachten – steeds minder slaap en regelmatig hyperventileren. Ik was heel hard voor mezelf, ging gewoon door en schakelde mijn gevoel uit. Ineens kreeg ik ook spontane huilbuien. Dat vond ik héél raar want ik huilde praktisch nooit. Paniekaanvallen volgden op de meest gekke plekken en toch duurde het lang voordat ik inzag hoe erg het was. Nadat ik accepteerde dat ik een burn-out had, kwamen er vragen. Ik wilde weten wat er was gebeurd, waarom en wat voor lessen ik hieruit mee zou nemen. Alle nieuwe inzichten heb ik in dit boek samengebracht.
Hoe heeft de burn-out jouw visie op het leven veranderd?
Dat is 180 graden gedraaid! Het was echt een wake-up call. Vóór mijn burn-out leefde ik heel oppervlakkig en onbewust. Ik werd meer geleefd dan dat ik zelf leefde. Ik wilde er altijd voor iedereen zijn en aan iedereens verwachtingen voldoen. Ook stond ik nergens bij stil – ik kwam gewoon niet goed bij mijn gevoel. Als je dat laatste niet kunt, dan leef je alleen maar in je hoofd. Voelen is iets waardoor je jezelf goed leert kennen, waardoor je jezelf écht kan zijn. Ken je je emoties, dan ken je jezelf. Ik zie emoties inmiddels als kleine gouden aanwijzingen die je vertellen wat je van binnen het allerliefst wilt. We denken onszelf goed te kennen, maar dat is vaak niet zo. We laten ons nog te vaak leiden door verwachtingen van buitenaf. Er wordt vaak gevraagd wat we hebben gedaan maar nooit hoe we ons daarbij voelde. We zijn daar ook helemaal niet mee opgegroeid – het vak ‘voelen’ kregen we niet op school. Dit maakt dat er bijna nooit ruimte is voor je emoties. Ik zag mijn burn-out en huilbuien in eerste instantie als zwakte. Het huilen bleek echter het enige wat mijn stress kon ontladen, achteraf ben ik dat beter gaan begrijpen.
Op wat voor manieren leef jij nu bewuster als het gaat om body & mind?
Vroeger maakte ik alle beslissingen op basis van ratio, ik hou ook gewoon van wetenschap en feiten. Maar nu laat ik mijn gevoel meespelen. Ik luister zoveel mogelijk naar de signalen van mijn lichaam. Weerstand probeer ik niet meer uit de weg te gaan, ik probeer het steeds vaker te onderzoeken. Ook stel ik mezelf veel vaker de vraag “Wat wil ík?”. Als je teveel naar andermans wensen, verwachtingen en verlangens leeft, raak je steeds verder verwijderd van jezelf. Dat is zó zonde van je tijd. Iedere dag wordt je toekomst korter, je weet nooit hoeveel tijd je nog hebt. Dat is iets waar ik mezelf nu vaak aan herinner.
Ik sportte al veel en dan doe ik nog steeds, zo’n vier keer per week. Ik ben ook gaan mediteren – iets waar ik vroeger van alles van vond. Het helpt me om mijn gedachten er te laten zijn, om bij mezelf in te checken en mijn rust te vinden. De dag begin ik anders – iedere ochtend kijk ik hoe ik me voel. Ik stel mezelf de vraag wat ik allemaal wil doen ipv wat ik allemaal moet doen.
Waarom is het zo belangrijk om knetterhard jezelf te zijn?
Omdat het je simpelweg het meest gelukkig maakt! Als je je geluk laat afhangen van anderen, externe factoren of dingen die je behaald, dan leef je je leven niet voor en vanuit jezelf. Als je daar te lang mee doorgaat, dan heeft dat tot gevolg dat jouw energie opraakt en je langzaamaan opbrandt.
Als je 3 adviezen zou mogen geven aan mensen die vergelijkbare klachten ervaren, welke zouden dat zijn?
Kijk wat energie geeft en wat niet. Wees ook bereid daar radicaal keuzes in te maken. Ik dacht dat ik van bepaalde dingen energie kreeg, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Ook hier komt ‘leer jezelf goed kennen’ weer terug – als je écht weet wie je bent dan weet je goed wat energie geeft en wat niet. Sta je echt liever met je vriendinnen in de kroeg of zit je liever ontspannen in een hutje op de hei?
Als het even niet zo goed gaat, accepteer dat dan. Acceptatie is de eerste stap naar herstel, of misschien wel preventie. Voor mij was acceptatie het allerbelangrijkste – vanuit hier kon ik verder.
Luister naar je lichaam. Ons lichaam geeft elke dag signalen en die zijn er niet voor niets. Deze signalen proberen je iets duidelijk te maken, je moet écht bereid zijn er naar te luisteren.
![](\"https://eep.io/mc-cdn-images/template_images/branding_logo_text_dark_dtp.svg\"){kind=logo}